François Villon -Ballade [de conclusion]- |
samedi, mai 08, 2004 |
Ballade [de conclusion] François Villon (1431-1463)
Icy se clost le testament Et finist du povre Villon Venez a son enterrement, Quand vous orez le carrillon, Vestuz rouge come vermeillon, Car en amours mourut martir ; Ce jura il sur son coullon, Quant de ce monde voult partir.
Et je croy bien que pas n'en ment ; Car chassié fut comme ung soullon, De ses amours haineusement, Tant que, d'icy a Roussillon Brosses n'y a ne brossillon Qui n'eust, ce dit il sans mentir, Ung lambeau de son cotillon, Quant de ce monde voult partir.
Il est ainsi et tellement : Quant mourut n'avoit qu'un haillon ; Qui plus, en mourant, mallement L'espoignoit d'Amour l'esguillon ; Plus agu que le ranguillon D'ung baudrier lui faisoit sentir - C'est de quoy nous esmerveillon -, Quant de ce monde voult partir.
Prince gent comme esmerillon, Saichiez qu'il fist au departir : Ung traict but de vin morillon, Quant de ce monde voult partir.
Balada (de término)
Aquí se termina el testamento Final del pobre Villon. Venid a su entierro, cuando oigáis el carillón, Vestido de rojo como bermellón, Pues en amores murió mártir; Esto juró sobre su cojón, Cuando de este mundo iba a partir.
Y bien creo que no miente; Pues perseguido fue como un cerdo, Con odio por sus amores, Tanto que, de aquí al Rosellón, No hay arbusto ni broza Que no tenga, esto lo digo sin mentir, Un jirón de su ropa, Cuando de este mundo iba a partir.
Así es y de tal modo: Cuando murió no tenía más que un harapo; Y lo que es más, al morir, de mala manera, Le picaba de Amor el aguijón; Más agudo que el punzón De un talabartero se lo hacía sentir, De esto es que nos admiramos, Cuando de este mundo iba a partir.
Príncipe, gentil como esmerejón, Sabed lo que él hizo al marcharse: Bebió un trago de vino tinto, Cuando de este mundo iba a partir
Versión de José Francisco RoblesLibellés : François Villon |
posted by Alfil @ 2:33 PM |
|
|